Σε ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ με τίτλο "Τι δεν γνωρίζουμε ακόμα" θα πει: "Μέσα σε λίγες δεκαετίες, οι υπολογιστές έχουν εξελιχθεί από το να είναι ικανοί να προσομοιώνουν μόνο απλά σχέδια στο να είναι ικανοί να δημιουργούν κόσμους με ένα πλήθος λεπτομερειών".
"Εάν αυτή η τάση συνεχίσει, τότε μπορούμε να φανταστούμε υπολογιστές που θα είναι ικανοί να προσομοιώνουν κόσμους ίσως ακόμα τόσο πολύπλοκους όπως και αυτός μέσα στον οποίο νομίζουμε ότι ζούμε".
"Αυτό εγείρει ένα φιλοσοφικό ζήτημα: Θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιοι να είμαστε μια τέτοια προσομοίωση και θα μπορούσε αυτό που νομίζουμε ότι είναι το σύμπαν μας να είναι ένα είδος ουράνιου θόλου μάλλον παρά κάτι αληθινό; Κατά μία έννοια θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιοι να είναι είμαστε δημιουργίες μέσα σε μια προσομοίωση".
Ο Rees τονίζει ότι αυτό είναι απλά μια θεωρία, μια υπόθεση. Αλλά αυτή είναι μια θεωρία που ολοένα και περισσότερο συζητείται από άλλους διαπρεπείς επιστήμονες και κοσμολόγους.
Ανάμεσά τους είναι και John Barrow, καθηγητής των μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Cambridge. Αυτός επισημαίνει ότι το σύμπαν έχει έναν βαθμό εξαίσιου συντονισμού, ένας ακριβής καθορισμός που το κάνει ασφαλές για τους ζωντανούς οργανισμούς.
Ακόμη και μια μικρή μεταβολή σε μια θεμελιώδη δύναμη ή σε μια σταθερά όπως είναι της βαρύτητας θα έκανε τα άστρα να εκραγούν, τα άτομα να διαλυθούν και ο κόσμος μας να είναι πια αδύνατος. Αυτού του είδους οι "καλό-κουρδισμένες" συνθήκες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως δείγμα ενός είδους νοήμονος σχεδιαστή.
"Πολιτισμοί λίγο πιο προηγμένοι από εμάς θα έχουν την δυνατότητα να προσομοιώνουν σύμπαντα μέσα στα οποία αυτοσυνείδητες οντότητες θα μπορούν να εμφανίζονται και να αλληλεπικοινωνούν" είπε.
Κάποιοι όμως ακαδημαϊκοί θεωρούν αυτήν την ιδέα ενός υπολογιστή δημιουργού συμπάντων ως απίθανη. Ο Seth Lloyd, καθηγητής της Κβαντομηχανικής στο "Massachusetts Institute of Technology" είπε ότι ένας τέτοιος υπολογιστής θα ήταν αφάνταστα μεγάλος και άρα μη εφικτός.
Αν κάποιος έχει δει την τριλογία ταινιών του Matrix και την ταινία "Το 13ο Πάτωμα", μπορεί να πάρει μια γεύση από ένα τέτοιο σενάριο. Εκεί που η επιστήμη συναντά την τέχνη.
Ας μας δώσει κάποιος το... "κόκκινο χάπι" επιτέλους!
Πηγή: The Sunday Times, Wikipedia
2 σχόλια:
Πάντως το σύμπαν λειτουργεί σαν ένας υπολογιστής που σε σύνολο μεταβλητών αντιστοιχίζει ορισμένο αποτέλεσμα. Πχ. σε ορισμένες τιμές μαζών και σε ορισμένη απόσταση μεταξύ τους δίνει αυτόματα την ίδια τιμή για την δύναμη της βαρύτητας που τις έλκει μεταξύ τους.
Το "πρόγραμμα" που το υλοποιεί αυτό υπάρχει ως όρος λειτουργίας του σύμπαντος, αλλά είναι άυλο, δεν έχει την μορφή κώδικα αποθηκευμένου κάπου, τουλάχιστον κάπου που να ξέρουμε ή να μπορούμε να φανταστούμε. Ίσως αυτό το κάπου να μην έχει την έννοια του χώρου που μάθαμε να αποδίδουμε σε όλα τα υπαρκτά για μας αντικείμενα.
Πιθανόν ο εγκέφαλός μας, παιδί και αυτός των φυσικών νόμων, είναι φτιαγμένος να κατανοεί μόνον το αποτέλεσμα της εφαρμογής των φυσικών νόμων αλλά αδύνατον να βγει από το "matrix" και να ψηλαφήσει τους νόμους αυτούς καθ' εαυτούς, το πρόγραμμα που τους υλοποιεί και που κινεί το σύμπαν.
Όντως, μπορεί να είναι κάπως έτσι, όπως τα λες. Πάλι, βέβαια, οι θεωρίες αυτές είναι εντελώες υποκειμενικές-εγκεφαλικές του καθενός.
Εγώ, πάντως, όταν είχα διδαχτεί στα αρχαία ελληνικά της Γ' Λυκείου το μύθο της σπηλιάς του Πλάτωνα, είχα υποστεί ένα μικρό σοκ. Όχι απλά σκεπτόμενος τη θεωρία του αυτή καθαυτή, αλλά και αναλογιζόμενος το πόσους αιώνες ταλανίζουν τον ανθρώπινο νου τέτοιου είδους απορίες.
Άραγε θα βρούμε την αντικειμενική άκρη ποτέ; Ή θα περάσουν γενιές και γενιές που δεν θα μπορούν να εξηγήσουν την πραγματικότητα;
Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως: «Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι "άλλοι άνθρωποι". Οι σκέψεις τους είναι απόψεις άλλων ανθρώπων, η ζωή τους είναι μίμηση άλλων ζωών». Και αν όντως θέλουμε να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας θα διαπιστώσουμε ότι λίγο-πολύ είχε δίκιο!
Αλλά και ο Μαξ Πλανκ σημείωνε: «Ως άνθρωπος που αφιέρωσα όλη μου τη ζωή στην μελέτη της ύλης, μπορώ να πω αυτό σαν αποτέλεσμα της έρευνάς μου σχετικά με τα άτομα: η ύλη ως τέτοια δεν υπάρχει. Όλη η ύλη πηγάζει και υπάρχει μονάχα ως συνέπεια μιας δύναμης που κάνει τα άτομα να δονούνται και τα συγκρατεί μαζί για μια στιγμή. Πρέπει να υποθέσουμε πίσω από αυτή τη δύναμη την ύπαρξη μιας συνείδησης και ενός έξυπνου νου. Αυτός ο νους είναι η μήτρα ("Matrix") όλης της ύλης».
Είναι τυχαίο που τέτοιες μεγάλες προσωπικότητες υπερασπίζονται παρόμοιες ιδέες;
ΥΓ: Και κάτι τελευταίο που υποστήριζε ο Πλάτων είναι το ότι η λέξη "αλήθεια" προέρχεται ετυμολογικά από το στερητικό "α" και τη λέξη "λήθη". Για να βρούμε, δηλαδή, την αλήθεια πρέπει να θυμηθούμε τα όσα η ψυχή μας ήδη γνωρίζει.
Δημοσίευση σχολίου