Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007

Joy Division: Love torn us apart




Είδα πριν από λίγες ημέρες την ταινία Control, που αφορά τη ζωή του Ian Curtis, του frontman των Joy Division. Εξ αφορμής της ταινίας, άρχισα να ακούω τα τραγούδια τους και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Μελαγχολικοί ρυθμοί και μουσικές σε συνεπαίρνουν στον κόσμο τους. Στο Μάντσεστερ της εποχής που μεγαλούργησαν δεν θα μπορούσαν να έχουν γράψει κάτι διαφορετικό. Όπως έχει πει, άλλωστε, και ο ίδιος ο Ian, "κάποια τραγούδια δεν γράφτηκαν για να είναι χαρούμενα".

Η ταινία αναπλάθει τη ζωή κυρίως του Curtis, ο οποίος αυτοκτόνησε σε ηλικία 23 χρονών, πριν ξεκινήσουν για την πρώτη περιοδεία του συγκροτήματος στην Αμερική. Ο Ian τα έκανε όλα γρήγορα στη ζωή του: αγάπησε, παντρέυτηκε, έγινε πατέρας, απάτησε, γνώρισε την επιτυχία, αρρώστησε, έγραψε... Ενσάρκωσε αναμφισβήτητα το πρότυπο "ζήσε έντονα, πέθανε νέος". Καλές ή κακές, ήταν επιλογές του. Με τη δράση του, και κυρίως τη σκέψη του, επηρέασε όσο λίγοι τις επόμενες γενιές. Μουσικά, οι Joy Division έχουν παίξει σημαντικότατο ρόλο στην post-punk εποχή, επηρεάζοντας τόσα και τόσα συγκροτήματα, ενώ οι ίδιοι είχαν βραχύχρονη αλλά γεμάτη παρουσία.

Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας συνέχισαν μετά το θάνατο του Ian Curtis να γράφουν ιστορία. Έγιναν οι New Order, ένα σχήμα που διαδραμάτισε κύριο ρόλο στην electro pop και new wave μουσική. Άξιζε, άλλωστε, να συνεχίσουν την πορεία τους και στη μνήμη του αυτόχειρα.

Joy Division σημαίνει "μεραρχία της χαράς" και αποτελούνταν ιστορικά από τις γυναίκες που μεταφέρονταν στο πεδίο της μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, για να ικανοποιήσουν τους Γερμανούς στρατιώτες.
Ακολουθούν οι στίχοι ενός από τα καλύτερα κομμάτια τους...

Confusion in her eyes that says it all, she's lost control.
And she's clinging to the nearest passer by, she's lost control.
And she gave away the secrets of her past, and said I've lost control again.
And a voice that told her when and where to act, she said I've lost control again.
And she turned around and took me by the hand, and said I've lost control again.
And how I'll never know just why or understand, she said I've lost control again.
And she screamed out kicking on her side, and said I've lost control again.
And seized up on the floor, I thought she'd die, she said I've lost control.
She's lost control again. She's lost control.
Well I had to 'phone her friend to state my case, and say she's lost control again.
And she showed up all the errors and mistakes, and said I've lost control again.
But she expressed herself in many different ways, until she lost control again.
And walked upon the edge of no escape, and laughed I've lost control.
She's lost control again. She's lost control. She's lost control again. She's lost control.

7 σχόλια:

Univers είπε...

Θα ψάξω τραγούδια τους στο youtube.

Πάντως, μάλλον η πολλή αυτοσυγκράτηση δεν εκθέτει μεν τον άνθρωπο σε κινδύνους αλλά ούτε σε εμπειρίες.

Το ζειν επικινδύνως, πάλι, μπορεί να σε οδηγήσει ταχύτατα "upon (μάλλον beyond) the edge of nο escape", χωρίς να προλάβεις να δεις ή να κάνεις τίποτε.

Όπως και να έχει το πράγμα, ζώντας πολύ ή λίγο και πεθαίνοντας νέος ή στα βαθειά γεράματα, η γεύση που αποκομίζεις είναι πάντα αυτή του μη επαρκούς:

"Δυο πότρες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα.
Σεριάνισα ένα πρωινό
και ώσπου να 'ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα"

Ανώνυμος είπε...

An imoun agglos,joy division tha thela na moun.

Ανώνυμος είπε...

Egw eimai joy division

Ανώνυμος είπε...

Souvlaki forever

Ανώνυμος είπε...

File poli kaloi oi joy division ontws.Episis tha s aresoun k oi nirvana.Psakse tous.

Patsman είπε...

Τους έχω ψάξει και τους Nirvana. Καλοί είναι, αλλά έχω την εντύπωση ότι υπάρχει ποιοτική διαφορά ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα. Αυτό το καταλαβαίνει κανείς και από τη μετά το θάνατο των frontmen πορεία τους. Οι μεν πρώην Joy Division έγιναν οι εκπληκτικά πρωτοπόροι New Order, ενώ οι δε πρώην Nirvanα έγιναν οι πληκτικά αδιάφοροι Foo Fighters.

Ανώνυμος είπε...

28 ΟΧΤΩΒΡΗ
ή
ΤΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑΙ


Η επέτειος του ΟΧΙ. Που μεγάλο λέμε ότ' ήταν.
Που μας είχεν οδηγήσει στη μεγάλη μας την ήτταν
και απόδειξε σε όλους η φυλή η ελληνική
πόσο είναι χαζοβιόλα και καθόλου λογική.


Μα ως γνωστόν εκτός απ' τ' ΟΧΙ-
γνώσεις είν' αυταί κοιναί-
κάθε γλώσσας μοίρα το 'χει
να 'χει μέσα της και ΝΑΙ.

Και στων ΝΑΙ του άθλιου πλήθους
θα σας φέρω τη ζαλάδα,
φαινομένου πλέον συνήθους
για τη δόλια την Ελλάδα.

Γιατί ΝΑΙ για χρόνια τώρα
λέμε σ' όλα τα στραβά
και γι αυτό συνέχεια η χώρα
τον κατήφορο τραβά
.
Και πλατιά σφραγίδα βάζουν
στην καινούργια αυτή ορμή της
οι υπουργοί που τής ρημάζουν
τα λεφτά και την τιμή της.

ΝΑΙ λοιπόν το γκόβερνό μας
έβαλε βουλή να λέει
σ' ό,τι ενάντιο στα όνειρά μας
και στα πάτρια είναι κλέη.

ΝΑΙ στο όργιο των σκανδάλων,
ΝΑΙ στο σκύψιμο της μέσης,
ΝΑΙ στην ειρωνεία των Γάλλων,
ΝΑΙ σε ψεύτικες εκθέσεις.

ΝΑΙ στο δράμα της Παιδείας
ΝΑΙ σ' Αγγλία και σ' ΕΟΚ
ΝΑΙ στο χάος της ανεργίας
ΝΑΙ στων εκδοτών τα μπλοκ.

ΝΑΙ στων δημοσίων πόρων
την αλόγιστη σπατάλη,
ΝΑΙ στων δημοσίων χώρων
την κατάντια και το χάλι.

ΝΑΙ στην έλλειψη σχολείων
ΝΑΙ στις βίλλες υπουργών
ΝΑΙ στους διορισμούς φιλίων-
σ' απολύσεις ΝΑΙ απεργών.

ΝΑΙ στης άσφαλτου το αίμα
ΝΑΙ στο ξάφρισμα, στη ζούλα,
ΝΑΙ στη διαφθορά, στο ψέμα
στην κλεψιά και στη ρεμούλα.

ΝΑΙ σε κάθε σαλτιμπάγκο,
ΝΑΙ σε κάθε μασκαρά
που του έλληνα τον πάγκο
τον 'ρημώνει από χαρά.

ΝΑΙ με Tούρκων απαιτήσεις
ΝΑΙ στις τόσες τους φοβέρες-
στων σκαφών τους τις προκλήσεις,
στις Αιγαίες τους κρουαζιέρες.

ΝΑΙ σε κάθε τι που δείχνει
πως ανεύθυνοι μετράμε,
ΝΑΙ σε κάθε τι που δείχνει
μακριά πως δεν κοιτάμε…

Και μας πέφτουνε στην πλάτη
βουρδουλιές τα τόσα ΝΑΙ
βρίσκοντάς μας σε ραχάτι
μες σε κάποιον καφενέ.

Και σα βλάκες μεις γελάμε
και κανένας δεν κοιτάει
πως οι έλληνες μετράμε
της Ευρώπης το προσφάϊ.

Τέτοιοι είμαστε. Ωραία. Δεν πειράζει. Τι να γίνει...
Αλλ' ας μη γινόμαστε όμως σαλτιμπάγκοι κι αρλεκίνοι
να θαρρούμε ότι κάποια και για μας στη γη αυτή
θέση έχει στην πορεία της προόδου φυλαχτεί.

Κακομοίρηδες για πάντα θ' απομένουμε κι αχρείοι
κι ένα ΟΧΙ κάθε χρόνο θα ψελλίζουμε -οι γελοίοι!-
λες κι αυτό μας δίνει κλέος-μάλιστα έχοντας τη λόξα
ότι τάχα των ελλήνων μονοπώλιο είν' η δόξα...

Ω! Αστεία καραγκιοζάκια που ποζάρετε γι ανθρώποι!
Στου πολέμου την ανάγκη δόξα παίρνουν όλ' οι τόποι.
Δάφνες πρέπουν στους πολίτες της πατρίδας μόνο εκείνης
που τη δόξα την κερδίζουν στους αγώνες της ειρήνης.

Γιώργης Χολιαστός