Κυριακή, Σεπτεμβρίου 23, 2007

Βουλευτικές Εκλογές 2007

Μετά από το πέρασμα μιας εβδομάδας αποφάσισα κι εγώ να γράψω κάποιες (σκόρπιες) σκέψεις για τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου.

1) Ο λαός ανέδειξε νικήτρια τη Νέα Δημοκρατία. Για την ακρίβεια, ψήφισε για πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, ενμέρει και λόγω της ηγετικής ανεπάρκειας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά το ποσοστό της Ν.Δ. συρρικνώθηκε ιδιαίτερα σε σχέση με την προηγούμενη εκλογική της νίκη. Αυτό θα πρέπει να συλληφθεί ως μήνυμα προς την κυβέρνηση, μια και τώρα δεν θα υπάρξει περίοδος χάριτος.

2) Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καταποντίστηκε (ούτε οι πιο απαισιόδοξοι δεν το περίμεναν) σε χαμηλότατο ποσοστό. Ο Γιώργος Παπανδρέου ουδέποτε έπεισε ότι μπορεί να κυβερνήσει την Ελλάδα. Ίσως, στη Σουηδία θα μπορούσε να συνεισφέρει πολλά. Όμως, και οι λεγόμενοι δελφίνοι δεν έδειξαν και πολλή θέρμη για τη νίκη του κόμματός τους. Ούτε τα ίδια τα πολιτικά στελέχη δεν ήθελαν να επικρατήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., προσβλέποντας σε ανάδειξή τους στην κομματική ιεραρχία μετεκλογικά.

3) Η αυτοαποκαλούμενη Αριστερά έφτασε σε ονειρικά ποσοστά, καθώς έγινε δέκτης της ψήφου διαμαρτυρίας από πολλούς πολίτες. Το Κ.Κ.Ε. έπεισε αρκετούς ψηφοφόρους κυρίως λόγω της σταθερής δογματικής άποψης που εκφράζει σε μείζονα πολιτικά ζητήματα - όπως ο αντιευρωπαϊκός και ο αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας του. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσέλκυσε τους απογοητευμένους σοσιαλιστές που σε άλλες εποχές θα ψήφιζαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά τώρα, με την επαμφοτερίζουσα στάση του Κινήματος σε θέματα όπως η παιδεία και τα δάση, πείστηκαν ότι η Ριζοσπαστική Αριστερά κράτησε πιο αντρίκεια και ξεκάθαρη στάση.

4) Η χαρακτηριζόμενη ακρα Δεξιά, όπως εκφράστηκε από το κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ., κατόρθωσε την είσοδό της στη Βουλή. Επιθυμητή χάριν πολυφωνίας απόφαση του ελληνικού λαού. Αρκεί το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη να μην καταλήξει ως δεκανίκι του κυβερνώντος κόμματος, και να συνεχίσει την όποια πατριωτική πολιτική. Σημειολογικό το παρακάτω, όμως σε ποιο σημείο του Κοινοβουλίου θα κάθονται οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ.; Εκ δεξιών της Ν.Δ. ή εξ αριστερών των μικρότερων κομμάτων;

Το μετεκλογικό σκηνικό διαμορφώθηκε το ίδιο κιόλας βράδυ των εκλογών, με την παρέμβαση του Βαγγέλη Βενιζέλου για την ηγεσία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Έμοιαζε σαν προκαθορισμένο από καιρό. Αυτή καθαυτή δεν είναι κατακριτέα η στάση του, ειδικά αν λάβουμε υπόψη την άνευρη και άνοστη διακήρυξη του Γ. Παπανδρέου. Κατακριτέοι είναι όλοι εκείνοι που κατέφυγαν κλαίγοντας στην... αγκαλιά του Βενιζέλου, διεκδικώντας θέση στο μελλοντικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η δήλωση του κ. Λιάνη ("Εγώ με το Βενιζέλο είμαι από μικρός"!) είναι ενδεικτική της μικρότητας των συγκεκριμένων πολιτικάντηδων.

Όσον αφορά στη νέα Κυβέρνηση, αξιοσημείωτη είναι η παρουσία κάποιων καινούριων πολιτικών και η αναβάθμιση κάποιων άλλων. Πιο σημαντική θεωρώ την τοποθέτηση του Ευρυπίδη Στυλιανίδη στο Υπουργείο Παιδείας, απ' όπου έφυγε "μαυρισμένη" η Μαριέττα Γιαννάκου. Ας ελπίσουμε ο κ. Στυλιανίδης να συνεχίσει τη συνεπή δουλειά που έκανε και στο Υπουργείο Εξωτερικών.

2 σχόλια:

Univers είπε...

Είναι απίστευτο πάντως πώς αμέσως με την ανατολή νέου επίδοξου διεκδικητή πολιτικής εξουσίας εμφανίζονται και οι απαραίτητοι λακέδες. Όχι υποχρεωτικά πολιτικά πρόσωπα. Αλλά και άνθρωποι από άλλους χώρους (πχ. επιστήμες, τέχνες), που η υπόγεια σύνδεσή τους με την πολιτική στην Ελλάδα και η εξάρτησή τους από αυτή υπόσχεται ή και εξασφαλίζει εύνοια σε περίπτωση που ο επίδοξος ηγέτης ανέλθει την κλίμακα των αξιωμάτων και της ισχύος.

Patsman είπε...

Όντως αυτή η στάση τους είναι κατακριτέα, αλλά και αναμενόμενη. Οι γνωριμίες του Βενιζέλου είναι πολλές τόσο στο χώρο του πολιτισμού (μιας και διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού) όσο και στις επιστήμες (λόγω της ακαδημαϊκής του καριέρας). Επιβεβαώνεται το ρητό "Κοντά στο βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα", μόνο που αυτή τη φορά είναι πολλοί που χρειάζονται... πότισμα.