Δευτέρα, Φεβρουαρίου 11, 2008

Δύο νεοεκλεγέντες

Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε τη διεξαγωγή δύο εκλογικών διαδικασιών στη χώρα μας: την εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου (λόγω της αποδημίας του μακαριστού Χριστόδουλου) και την εκλογή νέου αρχηγού στο κόμμα του Συνασπισμού (ενόψει της αποχώρησης λόγω υγείας του κ. Αλαβάνου).

Όσον αφορά στην επιλογή του Θηβών Ιερώνυμου από τη μεγάλη πλειοψηφία των ιεραρχών, πρέπει να ειπωθεί ότι αποδόθηκαν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Πράγματι, στην προηγούμενη εκλογή Αρχιεπισκόπου, πριν περίπου δέκα χρόνια, ο συγκεκριμένος επίσκοπος είχε πέσει θύμα σφοδρών συκοφαντιών περί οικονομικών ατασθαλιών, οι οποίες είχαν ανακαλύφθει στην προεκλογική περίοδο από τους τότε αντιπάλους του. Οι συγκεκριμένες κατηγορίες κατέπεσαν κατηγορηματικά στα δικαστήρια(!) αργότερα, αλλά δυστυχώς είχαν ήδη κατορθώσει να εξουδετερώσουν "ένα από τα ελάχιστα δείγματα μιας μικρής μειονότητας επισκόπων που συνειδητοποιούν την καισαρική διαφορά της Εκκλησίας τόσο από τον ατομοκεντρισμό του ευσεβισμού όσο και από την αφασία και θεομπαιξία". Ας ελπίσουμε η σεμνότητα, οι ακαδημαϊκές γνώσεις και το μετριοπαθές ύφος του Ιερώνυμου να βοηθήσει στις καλές σχέσεις ανάμεσα στην Εκκλησία της Ελλάδας και στο Πατριαρχείο, αλλά και σε σταδιακές ρήξεις με κατεστημένες απόψεις (βλ. σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας).

Η δεύτερη εκλογή ήταν αυτή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού. Ο εκπρόσωπος της γενιάς των 30ρηδων συγκέντρωσε το 70% των εκλεκτόρων συντρίβοντας τον κ. Κουβέλη της γενιάς των 60ρηδων. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Αλήθεια, έχει τόση σημασία η ηλικία; Αντιθέτως, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΣΥΝ είναι ένας ακόμα "τριανταπεντάρης και μιλάει σαν εβδομηντάρης, μπλοκαρισμένος στα ίδια στερεότυπα της εξωπραγματικής αριστερίστικης θολούρας, γερασμένες ρητορικές φιοριτούρες, σαν υπερήλικας αυτοματισμένος στο μπλα-μπλα του προοδευτικού καριερίστα". Χαμογελαστός μέχρι παρεξηγήσεως (κάτι από Ντόρα θυμίζει), με ντύσιμο show-biz, καμιά σχέση με τις λαϊκές επιδιώξεις που δήθεν υπερασπίζεται. Ένας trendy ηγέτης σε ένα emo κόμμα, όπως εμπνευσμένα είχε πει η Λιάνα Κανέλλη.

ΥΓ: Οι χαρακτηρισμοί των προσώπων που είναι μέσα σε εισαγωγικά ανήκουν στον κ. Χρήστο Γιανναρά, και τις αντέγραψα από την "Επιφυλλίδα" του στην εφημερίδα Καθημερινή (3 και 10 Φεβρουαρίου). Περιττό να αναφέρω την πλήρη συμφωνία μου.

2 σχόλια:

ion είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ion είπε...

Τον νέο Αρχιεπίσκοπο τον πιστεύω γιατί γνωρίζω το έργο του και συμβαίνει να έχει γνήσιο θεολογικό και εκκλησιαστικό ήθος. Επίσης όπως λέει και ο Χ.Γ έχει γύρω του ανθρώπους (ένας είναι και ο Ναυπάκτου Ιερόθεος με του οποίου τα βιβλία έχω...μεγαλώσει) που δεν αντιλαμβάνονται την Ορθοδοξία ως ιδεολογία, ως ορθοδοξισμό. Όσοι ελπίζουν σε αντίγραφο της προηγούμενης ηγεσίας άδικα ελπίζουν.

Η κοινωνία περιμένει παρηγορητικό λόγο, λόγο αγάπης και δεν θα τον βρει σε πύρινα εθνοκεντρικά κηρύγματα. Στα συν του και η διάθεση πλήρους εξομάλυνσης των σχέσεων με το Φανάρι. Του εύχομαι καλή δύναμη στο έργο του.

Για την πολυδιαφημισμένη αστραφτερή οδοντοστοιχία κραυγάζει οτι είναι φούσκα, αφορά συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και το μήνυμά της δεν μπορεί να είναι ευρύ