Επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης

Αφού βρέθηκα στην Αθήνα αυτή την περίοδο, δεν θα μπορούσα να μην επισκεφτώ το Μουσείο της Ακρόπολης. Μαζί με τους εκατοντάδες τουρίστες, περπάτησα τον περίφημο πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να φτάσω στον -πράγματι- επιβλητικό χώρο του Μουσείου. Δεν έχω άποψη για το πενιχρό εισιτήριο του ενός ευρώ.

Άλλοι λένε ότι δεν θα έπρεπε να πληρώνουμε καθόλου, άλλοι ότι θα έπρεπε να είναι ακριβότερο το εισιτήριο (κοτζάμ μνημεία θα δεις, πλήρωσε!), άλλοι -πιο ακραίοι- υποστηρίζουν ότι μόνο οι Έλληνες πολίτες δεν θα έπρεπε να πληρώνουν (ως γνήσια τέκνα της αρχαίας Ελλάδας). Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μάλλον είναι σωστή η επιλογή του συμβολικού εισιτηρίου.

Στο ισόγειο του Μουσείου υπάρχουν διάφορα εκθέματα, ανάμεσα στα οποία εντύπωση μου έκαναν τα μυροδοχεία (δηλαδή οι κολόνιες της αρχαιότητας), τα αλατοδοχεία(!). Καταπληκτική είναι η αίσθηση να περπατάς πάνω στο γυάλινο-διάφανο πάτωμα και από κάτω να βλέπεις διάφορα αρχαία. Στη συνέχεια, οδηγείσαι προς τον πρώτο όροφο προχωρώντας σε μια ανηφόρα με μικρή αλλά εμφανή κλίση, πράγματι πρωτότυπο τέχνασμα.

Στον πρώτο όροφο υπάρχουν πάρα πολλά αγάλματα, προερχόμενα από διάφορες εποχές, αλλά τα βλέμματα πέφτουν "αναγκαστικά" στις πέντε Καρυάτιδες, που σε άριστο σχηματισμό περιμένουν τη φίλη τους να γυρίσει από τη Βρετανία. Λάτρεψα και τα μικρά εδώλια-αγαλματάκια, που δεν είναι παρά παιχνίδια των παιδιών της αρχαιότητας. Σαν τα στρατιωτάκια και τα play-mobile της εποχής μας.

Στο δεύτερο όροφο υπάρχει ειδικός χώρος, όπου προβάλλεται βίντεο σχετικό με την Ακρόπολη. Να πω την αλήθεια, δεν κάθισα να το παρακολουθήσω, καθώς ήθελα πολύ ν' ανέβω στον τρίτο και τελευταίο όροφο. Εκεί, υπάρχει (πλήρης) αναπαράσταση του Ναού του Παρθενώνα: τόσο το αέτωμα του Ναού όσο και η ζωφόρος ξαναζωντανεύουν μπροστά σου και είναι πολύ εντυπωσιακά. Μάλιστα, έχουν στηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι προσανατολισμένα όπως ακριβώς ο ίδιος ο Ναός, τον οποίο μπορεί κανείς να βλέπει από τα τεράστια παράθυρα. Το μόνο που βρίσκεται ανάμεσα στο θεατή και τον Ιερό Βράχο είναι μια πολυκατοικία, όπου βρίσκεται και το σπίτι του μεγάλου Έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου (χαλάλι του η θέα!).

Κατεβαίνοντας τίμησα και το εστιατόριο του Μουσείου, που προσφέρει ωραία κρύα πιάτα -και σε πολύ καλές τιμές, (αντίθετα τα αναμνηστικά μού φάνηκαν κάπως ακριβά)- αλλά και ποτά! Έτσι, λύθηκε και η απορία μου γιατί η ανάσα ορισμένων τουριστών μύριζε έντονα αλκοόλ.

Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι στο Μουσείο πέτυχα και το νεοφερμένο αστέρι του Παναθηναϊκού, Τζιμπρίλ Σισέ, ο οποίος σαν καλός τουρίστας -με σαγιονάρες κτλ.- ήρθε να θαυμάσει την αρχαία Αθήνα.

Γενικά, νομίζω ότι καιρός ήταν να αποκτήσει η Ελλάδα έναν τέτοιο χώρο. Παρόλο που κάποιοι φωνακλάδες τουρίστες χαλούν την ηρεμία σου (ευτυχώς, ακούγεται και κανένα σσσσστ!), τίποτε δεν μπορεί να κλέψει τη δόξα από τα εκθέματα. Μιλάνε από μόνα τους!

ΥΓ: Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το επίσημο site του Μουσείου.