Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκαν οι αιφνιδιαστικές(!) αλλαγές στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τον πρόεδρό του, Γιώργο Παπανδρέου. Η σημαντικότερη από αυτές ήταν αναμφισβήτητα η επιλογή-εκλογή του κ. Αθανασάκη στη θέση του Γενικού Γραμματέα του κόμματος. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε γνωστό και το προσωνύμιο του πρώην εκπροσώπου τύπου του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εκείνο του «αρκούδου», για το οποίο λέγεται ότι κονταροχτυπήθηκε με άλλα… μεγάλα στελέχη του κόμματος.
Πάντως, τα κόμματα στην Ελλάδα δείχνουν πλέον ότι εκτός από τη νοημοσύνη μας υποτιμούν ανοιχτά και την αισθητική μας. Ξεχνούν μάλλον ότι στην πολιτική, κυρίως στην εποχή της τηλεδημοκρατίας που ζούμε, μεγάλο ρόλο παίζει η εμφάνιση και ο λόγος των πολιτικών στην τηλεόραση: το πώς γράφουν στο φακό. Και σ’ αυτόν τον τομέα, λοιπόν, τα -μεγάλα κυρίως- κόμματα αποτυχαίνουν οικτρά. Ζαγορίτη, Γιακουμάτο, Αντώναρο οι μεν, Αθανασάκη, Μαριλίζα, Πρωτόπαπα οι δε! Αντιπολίτευση σε όλα τα επίπεδα.
Για τον τεράστιο ρόλο της αισθητικής στην πολιτική ας αρκεστούμε στο πιο τρανό παράδειγμα της ιστορίας: δεν είναι άλλο από τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές του 1960 με μονομάχους τους Τζον Φ. Κένεντι και Ρίτσαρντ Νίξον. Πριν τις εκλογές έλαβε χώρα ένα από τα καλύτερα debate όλων των εποχών. Για τη συζήτηση αυτή έχει ειπωθεί πως όποιος άκουσε τον Νίξον, κατάλαβε ότι αυτός θα κέρδιζε τις εκλογές. Όποιος είδε όμως τον Κένεντι, ήταν σίγουρος για το νικητή της εκλογικής μάχης. Πράγμα που αποδείχθηκε με τη νίκη του τελευταίου. Αυτά για να παραδειγματίζονται οι εν Ελλάδι πολιτικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου