Τετάρτη, Μαΐου 09, 2012

Τελικά, μήπως δεν είναι τόσο "σοφός ο λαός";

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου, ήρθα αντιμέτωπος με κάποια συμπεράσματα για το ποιόν του ελληνικού λαού. Λογικά θα ρωτήσει κάποιος "καλά, τις εκλογές περίμενες για να καταλάβεις τι σόι ράτσα είμαστε;". Όχι, θα απαντούσα, αλλά πίστευα ότι μπροστά στην κάλπη ίσως κάτι άλλαζε. Μάταια όμως...

Στο δίλημμα που έθεσε σωστά ο Στέλιος Ράμφος πριν τις εκλογές, ότι καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε Ευρώπη ή Αφρική, ο κυρίαρχος ελληνικός λαός αποφάσισε. Και η απόφασή του είναι "Αφρική". Μόνο έτσι εξηγούνται τα υψηλά ποσοστά που πήραν ακραίες -μα πάντως ξεκάθαρες στις ιδέες τους- παρατάξεις, οι οποίες ευαγγελίζονται την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, όπως το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή.

Ακόμα πιο απογοητευτικά και δυνάμει επικίνδυνα είναι τα τεράστια ποσοστά τα οποία έλαβαν ψηφοθηρικά και λαϊκίστικα μορφώματα με θολές και ανέφικτες απόψεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που ναι μεν θέλουν τη χώρα στην Ευρώπη αλλά με μια δίκη τους ουτοπική θεώρηση των πράγματων. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό: ότι ο κόσμος ψήφισε αυτούς τους ψηφοσυλλέκτες, που ακολούθησαν τον εύκολο δρόμο, του πούλησαν φρούδες ελπίδες, κανάκεψαν τα αυτιά του λαού και του είπαν αυτά που θέλει ν' ακούσει.

Όλοι λένε "σεβόμαστε το εκλογικό αποτέλεσμα, ο λαός μίλησε, έστειλε το μήνυμά του, μπλα, μπλα, μπλα...". Προσωπικά, αμφισβητώ πλήρως αυτή τη "σοφία" του ελληνικού λαού! 

Και για όσους βιαστούν να με αποκαλέσουν αντιδημοκράτη, σπεύδω να επισημάνω τα εξής: ο "σοφός" ελληνικός λαός δεν ήταν αυτός που πείστηκε με τα προεκλογικά ψεύδη του ΓΑΠ ("λεφτά υπάρχουν") και του έδωσε τεράστια αυτοδυναμία; Δεν είναι αυτός που ξαναεπέλεξε στις 6 Μάη για αντιπροσώπους του άτομα κενά περιεχόμενου όπως τον Γιακουμάτο, τον Πολύδωρα, τη Ράπτη; Ντιντήδες όπως τον Άρη, τον Κούλη Μητσοτάκη, τον Χατζηδάκη; Νεοταξίτες όπως τον Δένδια, τον Βαρβιτσιώτη, τον Ψυχάρη; Αποτυχημένους όπως τον Λοβέρδο, τον Πάκη, τον Μπασιάκο; Πουθενάδες όπως τον Αβραμόπουλο, τον Ορφανό, και τόσους άλλους;

Επίσης, επειδή μ' αρέσει ν' ασχολούμαι με την πολιτική ιστορία, υπενθυμίζω και το ακόλουθο: στις εκλογές του 1920 ο "σοφός" ελληνικός λαός δεν ήταν αυτός που ούτε καν εξέλεξε βουλευτή τον Ελευθέριο Βενιζέλο, οραματιστή και δημιουργό στην πράξη της Μεγάλης Ιδέας, της Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών; Εκείνη η τραγική επιλογή των ψηφοφόρων δεν ήταν αυτή που οδήγησε τη χώρα στον μεγαλύτερο όλεθρο της ιστορίας της, τη μικρασιατική καταστροφή;

Τώρα, είμαστε έτοιμοι και πάλι για νέα συγκρουσιακά γεγονότα... σπέρνοντας ανέμους. Η άνοδος του αυταρχισμού και η κυριαρχία του λαϊκισμού, όπως ανέφερε ο Νίκος Δήμου, (μού) προκαλούν τρομερό προβληματισμό και ανησυχία. Με το αποτέλεσμα της κάλπης που έβγαλε αυτό το "τέρας", αποφασίσαμε να τζογάρουμε την ιστορική παρουσία της Ελλάδας στην Ευρώπη. Να παίξουμε κορώνα-γραμμάτα το μέλλον της πατρίδας στον ευρωπαϊκό χάρτη. Να ρίξουμε μια ζαριά και ό,τι μας κάτσει. 

Εγώ, λοιπόν, δεν είμαι πρόθυμος να συμμετάσχω στο πάρτι του κάθε "Καμμένου" Τσίπρα. Οι ιαχές των χρυσαυγιτών μού είναι αδιάφορες, όσο και ο παλιομοδίτικος λόγος των κομμουνιστών. Πιστεύω στο δόγμα "ανήκομεν εις την δύσιν". Γιατί Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν στέκει! Και Ελλάδα εκτός της Ένωσης δεν νοείται! Ας το καταλάβουμε όλοι, πριν... θερίσουμε θύελλες. 

10 σχόλια:

Danai είπε...

Αρχικά, θα συμφωνήσω με τον τίτλο σου!Δεν μπορώ όμως, να μην παρατηρήσω ότι στάθηκες σε "ό,τι σε συμφέρει"!
1. 'Οσον αφορά τα "υψηλά ποσοστά" του ΚΚΕ (τη δεδομένη χρονική στιγμή, με την υπάρχουσα οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση τα θεωρώ χαμηλά)να σου θυμίσω ότι την τελευταία δεκαετία το εν λόγω κόμμα συγκεντρώνει στους κόλπους του περίπου τον ίδιο αριθμό ανθρώπων, φτάνοντας ποσοστά από 6% μέχρι 8,5%! Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που εκφράζουν κάποιες σταθερές απόψεις ανεξάρτητα με τις εκάστοτε συνθήκες, τις οποίες οφείλεις να σεβαστείς γιατί αν μη τι άλλο είναι σταθερές (για μένα βέβαια και ουτοπικές). Οπότε δεν κατάλαβα τι σου προκάλεσε εντύπωση!
2. 'Οσον αφορά τα ψηφοθηρικά και λαϊκίστικα μορφώματα, αυτά έχουν δημιουργηθεί και αναπτυχθεί χρόνια τώρα και είναι οι "εθνοπατέρες" του δικομματισμού!Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω καλύτερα το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, οι οποίοι δεκαετίες με εθνικές, θρησκευτικές, κομματικές και φιλολαϊκές μπαρούφες αποκοίμισαν τους Έλληνες με μεγάλα λόγια και πράξεις λεονταρισμού, αποσκοπώντας καθαρά στο δικό τους συμφέρον!
3. Και είναι τα ίδια "μορφώματα" που αντί να πετάξουν με τις κλοτσιές από τις "λίστες" τους όσους χαρακτηριστικά αναφέρεις, τους προωθούν και τους καλύπτουν, χαντακώνοντας αυτούς που πραγματικά αξίζουν!
4. Τέλος, για τον Τσίπρα, θα δανειστώ μια έκφραση του Βαξεβάνη:"Να σας το πω χοντρά; Κυβέρνησαν πρωθυπουργοί που έπαιζαν playstation στου Μαξίμου και φόραγαν βραχιολάκια ισορροπίας Power Balance και δεν μπορούν αυτοί που έχουν ένα άλλο προβληματισμό; Μπορούσαν υπουργοί που έκαναν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, τους εκλογικούς νόμους, τους νόμους που αμνηστεύουν κλέφτες, υπουργοί που ήταν οι ίδιοι κλέφτες και δεν μπορούν άλλοι;"

Patsman είπε...

@ Danai

1. Μου προκαλούν εντύπωση ακόμα και αυτά τα ποσοστά που συγκεντρώνει το ΚΚΕ. Δεν βλεπει ο "σοφός" λαός ότι η πολιτική του είναι αδιέξοδη; Ότι με τις απεργίες του κλείνουν τα εργοστάσια; Ότι το πρόγραμμά του έχει να ανανεωθεί από το 1996; Ότι οι Κουβανοί και οι Βορειοκορεάτες... σύντροφοι λιμοκτονούν;

2. Δεν διαφωνώ. Και γι' αυτό όμως το δικομματικό τέρας, τον λαό μας ψέγω. Είναι δράση-αντίδραση: λες στον κόσμο "λεφτά υπάρχουν", σε απογειώνει. Του λες "πάγωμα μισθών και συντάξεων", σε στέλνει στην αντιπολίτευση. Του λες "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο", σε κάνει κυβέρνηση. Του λες "απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων", σε αφήνει εκτός Βουλής. Έτσι πάει, δυστυχώς.

3. Εδώ, κάνεις λάθος. Πρώτη φορά που θυμάμαι, τα δύο τέως μεγάλα κόμματα έκαναν ανανέωση τουλάχιστον 50% στα ψηφοδέλτιά τους. Παρόλ' αυτα, ο "σοφός" λαός επέλεξε και πάλι τους γόνους, τους επαγγελματίες της πολιτικής. Στο κάτω-κάτω, ο κάθε λαός έχει και τους πολιτικούς που του αξίζουν.

4. Σχετικά με τον Τσίπρα, πες μου μια λέξη που είπε προεκλογικά ή και τώρα, που να ήχησε... κάπως στ' αυτάκια του λαού; Καμία αναφορά για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται. Καμία σκέψη για τις στερήσεις που θα ζήσουμε στο μέλλον. Μην τυχόν και μας πάθει τίποτε ο κοσμάκης!

Αφού σ' αρέσουν τα τσιτάτα παραθέτω μια φράση του ποιητή Κατσαρού που θυμήθηκε ο Γιανναράς: "Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία...".

Ermioni είπε...

Το ότι ο λαός που μας δεν είναι πολιτικά σοφός δεν είναι κάτι καινούριο. Δε χρειάζονταν οι εκλογές για να το σκεφτούμε. Θα συμφωνήσω μαζί σου, λοιπόν, στο ότι ο λαός δεν είναι σοφός αλλά όχι στη βάση που το θέτεις. Δεν πιστεύω ότι δεν είναι σοφός επειδή απλά με δυσαρεστεί κάποιο αποτέλεσμα.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ είναι ότι ο λαός είναι συναισθηματικά φορτισμένος και πολιτικά ανώριμος. Αυτή η φόρτιση που πηγάζει από το θυμό του, είναι τόσο έντονη που καταλήγει για ακόμη μια φορά αποπροσανατολιστική. Ο λαός, ως ένας έφηβος που ξέφυγε από την κηδεμονία των γονιών του(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με τη στενή έννοια του ότι πρέπει να τους ψηφίσω για΄τι τους έχω υποχρέωση) πρέπει για πρώτη φορά μόνος του να πάρει αποφάσεις.

Τόσο θυμωμένος που σε πολλές περιπτώσεις δεν κατάφερε να εστιάσει την προσοχή και τη σκέψη του στα κρίσιμα ζητήματα. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της στάσης είναι ότι πολλοί ψήφισαν απλώς μικρά κόμματα για να μη στηρίξουν μεγάλα χωρίς να ταυτίζονται με τις θέσεις τους καθόλου ή πολλές φορές χωρίς να ξέρουν καν ποιές είναι οι θέσεις τους. Επίσης ένα άλλο ενδεικτικό παράδειγμα, είναι ότι πολλοί ψήφισαν κόμματα, με κέντρο βάρος όχι τα θέματα οικονομίας που είναι τα πιο σημαντικά αυτή τη στιγμή.

Η σοφία προυποθέτει σκέψη, λάθη αλλά κυρίως ελεύθερία βούλησης. Την ελευθερία βούλησης ο Έλληνας πελάτης....εεε συγνώμη πολίτης, μόλις πάει να την ανακτήσει και παρα τις εκβιαστικές περιστάσεις να την αξιοποιήσει. Ωριμάζουμε πολιτικά μεν αλλά ο δρόμος για τη σοφία είναι μακρυς...

Patsman είπε...

@ Ermioni

Σωστά αντιμετωπίζεις το ζήτημα και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, ειδικά με το συμπέρασμά σου ότι ο Έλληνας -τώρα που οι πελατειακές σχέσεις μάς τελείωσαν(;)- πάει να ανακτήσει ελευθερία βούλησης και σκέψης.

Για να επεκτείνω λίγο την κουβέντα όμως, θέτω κι ένα ακόμη (ρητορικό, βέβαια) ερώτημα που με ταλανίζει: τι κάνεις, κυρίως ως πολιτικός ηγέτης, όταν έχεις απέναντί σου έναν λαό που έχει αποφασίσει ν' αυτοκτονήσει;
(Γιατί -για μένα- ισοδυναμεί με αυτοκτονία η έξοδος από την Ευρώπη)

Ermioni είπε...

Το ερώτημα που θέτεις, λαμβάνει ως πραγματικά, δύο δεδομένα που κατά τη γνώμη μου είναι άγνωστα στην εξίσωση, ή ανύπαρκτα.

Πρώτον, την έξοδο από την Ευρώπη.

Δεύτερον, την αυτοκτονία, αν γίνει το πρώτο. Καταρχάς αυτό είναι η εκτίμηση της μιας πλευράς την οποία εσύ και κι εγώ εν προκειμένω ενστερνιζόμαστε.

Το περιθώριο διαπραγμάτευσης δεν το ξέρουμε και σίγουρα δε νομίζω ότι με τις παραδοτικές πολιτικές των διακπλεκόμενων και εξαρτημένων πολιτικών σε εθνικό και ευρωπαικό επίπεδο μέχρι τώρα μπορέσαμε να το μάθουμε.

Αλλά το ερώτημα δεν είναι για μένα σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα ποτέ το τί κάνει ένας ηγέτης αλλά το τι κάνει ένας πολίτης στις εκλογές.

Τι άλλωστε θα μπορούσε να ισχύσει???!!!

Patsman είπε...

@ Ermioni

Δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρείς ανύπαρκτα αυτά τα δεδομένα. Το διακύβευμα των εκλογών ήταν η οικονομική πολιτική και το συνυφασμένο μ' αυτήν μέλλον της χώρας στην ευρωζώνη-Ευρώπη.

Όσο για το τι κάνει ένας ηγέτης, ας αναφέρω κάποια πρόχειρα παραδείγματα:
α) Ο Καραμανλής (ο Κωνσταντίνος, φυσικά) ήταν αυτός που μόνος του μας έβαλε στην ΕΟΚ. Την εποχή του ο λαός ήταν μάλλον αδιάφορος, αν όχι αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Εκείνος επέμεινε.
β) Ο Παπανδρέου (ο Ανδρέας, φυσικά) προεκλογικά έλεγε "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο" αφουγκραζόμενος τους ψηφοφόρους του, αλλά όταν ήρθε στην εξουσία άλλαξε στάση και σωστά - γιατί, όπως και τώρα, θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία η έξοδος.
γ) Ο Βενιζέλος (ο Ελευθέριος, φυσικά) στους Β' Βαλκανικούς πολέμους το 1912 ήταν αυτός που... πάτησε πόδι στον διάδοχο Κωνσταντίνο, όταν ο τελευταίος ξεκίνησε την πορεία προς το Μοναστήρι. Τον διέταξε να στραφεί προς τη Θεσσαλονίκη.

Στην περίπτωσή μας υπαρχεί προφανής έλλειψη τέτοιων ηγετών. Το δυστυχές είναι η ταυτόχρονη αυτοκτονική τάση του λαού.

Κώστας είπε...

Επειδή το μεσημέρι στον καφέ δέχτηκα σφοδρή επίθεση για μη συμμετοχή στον διάλογο που αναπτύσσεται στο ιστολόγιο αποφάσισα ως άλλος Καραμανλής να "σπάσω τη σιωπή μου"...

Πρώτον ο Ράμφος θέτει τα διλήμματα σε αυτή τη χώρα ή η Όλγα Τρέμη;

Δεύτερον γιατί πάντα ο ελληνικός λαός πρέπει να αποφασίζει βάση διλημμάτων;

Τρίτον τί περίμενες να επιλέξει στις εκλογές ο μη βολεμένος ψηφοφόρος;Να επιβραβεύσει την επιτυχία των μεγάλων κομμάτων με τους 1.000.000 ανέργους και τον αυξανόμενο αριθμό αυτοκτονιών;

Η εμμονή στη σωτηρία της Ελλάδας με κάθε τίμημα μου θυμίζει τη ρήση του Χίτλερ όταν οι σύμμαχοι έμπαιναν στο Βερολίνο και έδωσε εντολή να οπλιστούν ακόμη και ανήλικοι Γερμανοί ώστε να πολεμήσουν τον εχθρό "Οι Γερμανοί μπορούν να πεθάνουν,η Γερμανία να επιβιώσει"

Το βράδυ της 6ης Μαίου ο σοφός λαός δεν ψήφισε έξοδο από το ευρώ αλλά ούτε και παραμονή στο ευρώ με κάθε τίμημα και εκεί ακριβώς έγκειται η σοφία του.

Patsman είπε...

@ Κώστας (καιρός ήταν!)

Στο πρώτο σημείο: γιατί να μην θέσει ένας πνευματικός άνθρωπος της χώρας ένα δίλημμα; Είναι κι αυτό προνομιούχο πεδίο των κομμάτων ή των ΜΜΕ; Δεν νομίζω.

Στο δεύτερο σημείο: στην ουσία δεν καλείται ο λαός να επιλέξει βάσει διλημμάτων στις εκλογές (αυτό θα ήταν δημοψήφισμα). Αλλά μέσω ένος καίριου ερωτήματος διλημματικού χαρακτήρα να απαντήσει ποια πορεία θέλει να ακολουθήσει. Εν προκειμένω, αν θα μείνουμε στην Ένωση και θα παλέψουμε στα πλαίσιά της ή αν θα βγούμε εκτός και θα καταστούμε κράτος-παρίας σε στυλ Λευκορωσίας.

Στο τρίτο σημείο θα απαντήσω με ερώτηση: αν οι μη βολεμένοι Έλληνες ψηφοφόροι αποφασίσουν κάποια στιγμή να μας κυβερνήσει η Χρυσή Αυγή, θα πρέπει να το αποδεχτώ ως ορθή επιλογή; Κατά τον ίδιο τρόπο επικρίνω και την τωρινή του επιλογή (:ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα και δυνάμει πρώτο).

Στα υπόλοιπα δεν έχω να αντικρούσω κάτι, διότι φυσικά δεν ανέφερα πουθενά στο κείμενό μου ότι επιθυμώ την παραμονή στο ευρώ και τη σωτηρία της χώρας "με κάθε τίμημα". Απλά, ενστερνίζομαι τη γνώμη πολλών -όπως του Βαρουφάκη- που λέει πως όταν αλλάξει πορεία η οικονομική πολιτική της Ένωσης (που μάλλον θα γίνει σύντομα), εμείς θα πρέπει να είμαστε εντός.

chris είπε...

Σέβομαι τις απόψεις που εκφράζεις, ωστόσο δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες (Δανάη, Ερμιόνη και Κώστα) και απλά να προσθέσω ότι, όπως σου έχω ξαναπεί νομίζω, είναι ωφέλιμο πλέον να πάψουμε να εθελοτυφλούμε και να αναγνωρίσουμε την αλλαγή πλεύσης που χρειάζεται η παρούσα φάση, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να εγκαταλείψουμε τις μέχρι τώρα φιλικά προσκείμενες απόψεις μας προς παρατάξεις και πρόσωπα που ανήκουν στο ιδεολογικό μας υπόβαθρο, πολύ απλά διότι αποδείχθηκαν φρούδες. Όσο για το λαό, θεωρώ πως μπορεί να μην είναι σοφός, ωστόσο θεωρώ ότι αυτή του η επιλογή να σπάσει το δικομματισμό ήταν σοφή.

Patsman είπε...

@ chris

Συμφωνώ ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε πρόσωπα και παρατάξεις που μας... πλήγωσαν. Γι' αυτό αναφέρομαι και σε συγκεκριμένα άτομα -προερχόμενα από τα δύο κόμματα εξουσίας- που ο κυρίαρχος λαός τα επανεξέλεξε.

Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος αν χρειάζεται τέτοια αλλαγή πλεύσης. Γι' αυτό παρέθεσα συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές μας, που οδήγησαν στον όλεθρο. Γενικά, φοβάμαι ότι ο Έλληνας τη στιγμή που βρίσκεται ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, σχεδόν πάντα κάνει αυτό το βήμα! Διότι, πολύ απλά, δεν σκέφτεται τη μεθεπόμενη μέρα - ούτε καν την επόμενη.