Εκλογολογίας συνέχεια

23 ή 30 Σεπτεμβρίου; Ή μήπως Οκτώβρη; Ή στην ώρα τους, τον Μάρτιο; Καθημερινή είναι πλέον η συζήτηση σε όλα τα ΜΜΕ για τον ακριβή χρόνο των ερχόμενων εκλογών. Θα είναι πρόωρες ή όχι; Εφημερίδες, κανάλια και ραδιόφωνα έχουν εξαντληθεί σε έναν ανηλεή αγώνα πρόβλεψης της ημερομηνίας που θα στηθούν οι κάλπες. Δημοσιογράφοι, βουλευτές, υπουργοί και κάθε λογής “ειδικοί” προσπαθούν να ψυχολογήσουν τον πρωθυπουργό, συνεκτιμώντας τις συνθήκες και επικαλούμενοι τις δημοσκοπήσεις, και προβαίνουν στην έκφραση της πεποίθησής τους.

Μόνο στο στοίχημα του ΟΠΑΠ δεν έχει δοθεί προς στοιχηματισμό η πρόβλεψη του χρόνου διεξαγωγής των εθνικών εκλογών – αν και είναι πιθανό να “παίζεται” στο Διαδίκτυο.

Η όλη αυτή φαρσοκωμωδία μόνο άσχημο αντίκτυπο έχει στον πολίτη. Είναι ενδεικτική του πολιτικού συστήματος που υπάρχει στη χώρα μας και προκαλεί αλγεινή εντύπωση η εκλογολογία στον κάθε υγιώς σκεπτόμενο. Αποχαυνώνει τον κρατικό μηχανισμό και κωλυσιεργεί το όποιο κυβερνητικό έργο. Αλήθεια, σε ποια πολιτισμένη χώρα συμβαίνουν όλα αυτά; Μάλλον σε καμία.

Στην Αγγλία παρά την αλλαγή σκυτάλης στην πρωθυπουργία δεν έγιναν εκλογές. Και στα περισσότερα κράτη, ο χρόνος των επόμενων εκλογών είναι προκαθορισμένος και γνωστός από νωρίς (βλέπε Γαλλία, ΗΠΑ, Κύπρος, κτλ.). Ακόμη και σ' αυτή την θεσμικά προβληματική Τουρκία, έγιναν πρόωρες εκλογές εξαιτίας σοβαρού λόγου, δηλαδή την ανικανότητα εκλογής Προέδρου από την προϋπάρχουσα Βουλή.

Ποιος σοβαρός εθνικός λόγος, όμως, υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, προκειμένου να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές; Πιθανότατα, κανένας ουσιώδης. Μόνη εξήγηση θα είναι η τραγελαφικά προληπτική που λέει πως όποτε οι εθνικές εκλογές έγιναν στο τέλος της τετραετίας, οι αντίστοιχες κυβερνήσεις τις έχασαν! Αν αυτή η σημειολογία, κατευθύνει την πολιτική ζωή του τόπου, τότε εντάξει.

Μοναδική λύση αυτού του προβλήματος, που παρατηρείται σε κάθε τετραετία, δηλαδή το αν θα γίνουν ή όχι πρόωρες εκλογές, είναι η απαγόρευσή τους μέσω του Συντάγματος. Εκεί, θα πρέπει να προβλέπεται πως η τέλεση των εκλογών θα γίνεται στο τέλος της τετραετίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, π.χ. αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ή σοβαρή πολεμική σύρραξη που να αφορά άμεσα τη χώρα μας, πράγμα σχεδόν απίθανο στις μέρες μας.